Inhoudsopgave
Een Beagle heeft verschillende uiterlijke kenmerken. Onder meer zijn kenmerkende hangende oortjes vallen meteen op. Maar ook kenmerkend voor dit hondenras is zijn palet aan kleuren. Deze kleuren zijn typerend voor deze hond. Sterker nog: het is een van de eigenschappen waar je een Beagle het snelst aan herkent.
Een Beagle heeft typische kleuren die bij vrijwel elke soort voorkomt. Dit zijn vaak de kleuren die typerend zijn voor een foxhound. In dit artikel zoomen we hier verder op in.
👋 Voordat je verder leest…
Hieronder kan je je inschrijven voor onze Beagle nieuwsbrief. Daarin delen we de handigste tips, interessante artikelen en soms ook kortingsacties. Allemaal voor jouw hond.
We zouden het heel erg leuk vinden als je je inschrijft. Als bedankje sturen we je direct een PDF met 52 geniale tips voor jouw Beagle!
Kleuren bij Beagles
Het is niet lastig om een Beagle te herkennen. Het is een middelgrote hond met een vrij forse snuit en verschillende typerende kleuren. Kijk naar zijn vacht en het is vrij gemakkelijk vast te stellen dat het om dit hondenras gaat.
Een Beagle heeft altijd een heldere vacht en heeft alle kleuren die bij een foxhound voorkomen. Denk bijvoorbeeld aan rood, bruin en zwart. Deze kleuren wisselen zich af. Dat zorgt ervoor dat de vacht een mooie verzameling aan diepe tinten is. Volgens de officiële standaard van een Beagle zijn alle kleuren toegestaan die bij een jachthond voorkomen. Denk bijvoorbeeld aan ‘lemon and white’, zwart, wit en tan. Veruit de meeste Beagles hebben drie van deze kleuren in hun vacht.
In uitzonderlijke gevallen zijn de kleuren afwijkend. De vacht van de hond is dan uniek. Denk bijvoorbeeld aan een witte Beagle met zwarte of blauwe stippen. Je ziet bij deze exemplaren overigens wel dat de punt van de staart altijd wit is. Wanneer een Beagle vlekken heeft, wordt dit meestal zwart- of blauwschimmel genoemd, vanwege zijn afwijkende uiterlijk. Sommige baasjes vinden dit maar niets, terwijl andere baasjes dit helemaal het einde vinden.
In Nederland en Europa treffen we in principe altijd de Engelse Beagle aan. De oorsprong van dit hondenras ligt immers ook in Engeland. De Amerikaanse Beagle komt in Europa doorgaans niet voor. Eigenlijk zijn er geen hele spannende verschillen tussen de beide ‘soorten’. Toch spreken we wel van deze verschillende soorten, omdat er in landen buiten Europa wel eens anders wordt gekeken naar de kenmerken van een Beagle.
Zo hebben we de Engelse Beagle, Amerikaanse Beagle en Pocket Beagle. Een alternatief is een Beaglier; dat is een kruising tussen een Beagle en een Cavalier King Charles Spaniel. Voor al deze soorten Beagles maakt het niet uit voor welke kleur men kiest. Het gedrag, karakter en de verzorging blijven nagenoeg hetzelfde. Het kiezen van een specifieke kleur is slechts in één geval belangrijk. En dat is indien men de hond tentoon wil gaan stellen bij hondenshows. Verder maakt de kleur dus niets uit. Alle Beagles hebben dezelfde kenmerkende persoonlijke eigenschappen.
De kleuren en kenmerken per Beagle soort
Om nog iets dieper in te gaan op dit onderwerp delen we per soort Beagle wat specifieke informatie. Als je de hond gewoon hebt als lief huisdier hoef je hier geen rekening mee te houden. Mocht je de Beagle tentoon willen stellen bij hondenshows, dan is deze informatie wel heel belangrijk.
Engelse Beagle
De Engelse Beagle komt vooral in Europa voor. De normen voor wat betreft kleuren en kenmerken gelden voor heel Europa. Een Beagle is een jachthond en heeft om deze reden langere poten dan gebruikelijk is bij showhonden. De vacht van dit hondenras is gemakkelijk te omschrijven: kort, stug en dik. Dankzij deze vacht kunnen deze honden goed tegen allerlei weersomstandigheden. Een Beagle is meestal sociaal en oplettend.
In Nederland vinden we relatief veel fokkers die vooral Engelse Beagles fokken. Zij werken dus volgens de Engelse standaarden. De Beagle Club Nederland houdt een lijst van fokkers bij. Voor een huishond maakt het niet veel uit als het uiterlijk iets afwijkt. Maar wanneer men met de hond mee wil doen aan tentoonstellingen of andere wedstrijden is het een goed idee om een Beagle van een officiële fokker af te nemen. Voor een Europese Beagle geldt dat alle kleuren zijn toegestaan, behalve leverkleur.
Amerikaanse Beagle
Een Amerikaanse Beagle verschilt in principe niet veel van de Engelse Beagle. Het karakter is hetzelfde en het uiterlijk verschilt ook niet veel. Het gaat dan ook niet zo zeer om de eigenschappen van de soort, maar vooral om de manier waarop de hondenverenigingen een rasstandaard hebben ontwikkelt. Zo zijn er wel wat verschillen inde in toegestane kleuren, de hoogte en het gewicht van een Beagle. De Amerikaanse Beagle wordt tussen de 33 en 38,5 centimeter groot. Hij is daarmee iets kleiner dan een Europese Beagle.
De Engelse soort mag alle kleuren behalve leverkleur hebben. Maar bij de Amerikaanse versie mag een hond alle kleuren hebben die bij een foxhound voorkomen. De Europese standaard is bovendien iets strenger; een staart moet per se een witte punt hebben. Dit is bij de Amerikaanse rasstandaarden niet het geval.
Pocket Beagle
De Amerikaanse Kennel Club kent nog een ander soort Beagle die in Nederland niet vaak voorkomt; de Pocket Beagle. Dat heeft er onder meer mee te maken dat deze kleinere hond een probleem met zijn gezondheid heeft. Vooral heupdysplasie en andere gezondheidsproblemen komen vaak voor bij deze kleinere hondjes. Deze Beagle wordt ook wel de mini Beagle genoemd. In Amerika is dit ras officieel erkend, maar de naam ‘Pocket Beagle’ is officieel niet meer in gebruik.
Deze kleinere honden zijn geen trend van de laatste tijd. Ze bestaan al sinds de Middeleeuwen. Destijds waren ze erg geliefd omdat ze gemakkelijk konden worden ingezet voor de jacht. Ze pasten bijvoorbeeld eenvoudig in de zadeltassen van de jager. Een Beagle werd vaak in grote troepen ingezet, waardoor het belangrijk was dat de hond zo compact mogelijk was. De schofthoogte is in dit geval niet hoger dan 25 centimeter. Daarmee was de pocket Beagle zelfs te vervoeren in een jaszak!
Sommige Beagles waren zo klein dat ze slechts negen centimeter hoog waren. Deze kleine bouw leidt regelmatig tot fysieke problemen waar de hond pijn van kan krijgen. Daarom zien we ze in Nederland niet vaak.
Deze kleine hondjes zijn niet erg snel en waren daarom niet altijd even geschikt voor de jacht. Ze verdwenen daarom al relatief snel weer van het toneel. Ondanks hun kleine formaat hebben ze overigens een behoorlijk hard stemgeluid. Dit is kenmerkend bij alle Beagles.
Ook deze Beagle mag alle kleuren hebben die bij een foxhound voorkomen. De bovenkant van de staart hoeft ook niet per definitie wit te zijn. Er wordt dus gewerkt met de Amerikaanse standaarden.
Beaglier
Een andere hond die we niet heel vaak zien is de Beaglier. Dit is een vrij nieuw ras. Het is een kruising tussen een klassieke Beagle en een Cavalier King Charles Spaniel. Dit hondenras kent geen lange geschiedenis. Het type bestaat namelijk pas sinds 1990. Een fokker in Australië heeft het voor elkaar gekregen om de twee hondenrassen met elkaar te laten kruisen. Het gevolg was de geboorte van een kleine en vrolijke hond. Verder zijn er geen problemen met de gezondheid en hebben ze voldoende energie. De Cavalier King Charles Spaniel heeft een wat minder sterk karakter. Daardoor kent de kruising iets minder temperament dan de gewone Beagle.
Een Beaglier is een zogenaamde designerhond. Deze honden worden dus op aanvraag gefokt. Het is daarbij wel belangrijk om in zee te gaan met een erkende fokker. Zeker in Australië worden deze honden steeds vaker gefokt omdat de vraag ernaar groot is. De American Canine Hubrid Club en een aantal andere organisaties in Amerika hebben de Beaglier inmiddels erkend als officieel ras.
Deze kruising kent een aantal bijzondere kenmerken. Met een schofthoogte tussen de 30 en 40 centimeter is deze designer hond iets groter. Zijn gewicht is echter lager: namelijk tussen de 4,5 en 15 kilo.
Een Beaglier is meestal te herkennen aan zijn zwarte, wit en bruine kleur. Net als bij een normale Beagle spreken we dan van een tricolor. Maar er zijn ook uitzonderingen mogelijk. Denk bijvoorbeeld aan een combinatie van zwart met bruin, dat we black & tan noemen. Wit met bruin (Blenheim) is ook mogelijk.
Samengevat
Wil je een Beagle in huis halen als lief huisdier? Dat is een goed idee, want het zijn honden met een geweldig karakter. Je hoeft in dat geval ook niet al te veel naar kleur te kijken, want de karaktereigenschappen blijven voor iedere Beagle gelijk.
De enige situatie waarin je wel specifiek naar kleur moet kijken, is wanneer je de hond wil laten deelnemen aan hondenshows. De verschillende verenigingen hebben bepaalde eisen waaraan jouw Beagle moet voldoen om deel te mogen nemen.
Wil je nog meer leren over jouw (toekomstige) Beagle?
Bekijk dan het Beagle Handboek eens. In dit e-book met meer dan 90 pagina’s leer je alles over deze hond. Zo gaat het onder andere over de aanschaf, raskenmerken, gezondheid, verzorging en gedragstraining. Nu met 4 gratis bonus boeken en 100% niet goed, geld terug garantie!
Klik hier om het boek te bekijken →
